ถ้าพูดถึงมังงะที่ทำให้เราต้องถามตัวเองว่า “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?” ในทางที่ดีงามที่สุด ชั่วโมงนี้คงไม่มีใครเกินหน้าเรื่อง Dandadan ผลงานของอาจารย์ Yukinobu Tatsu ที่ระเบิดความมันส์ตั้งแต่ช่องแรกไปจนถึงช่องสุดท้าย นี่ไม่ใช่แค่เรื่องราวของเอเลี่ยน ผี และวัยรุ่นที่วุ่นวาย แต่มันคือการเรียนรู้เชิงลึกว่าสุนทรียภาพแห่งความโกลาหล (Aesthetics of Chaos) เมื่ออยู่ภายใต้การควบคุมของอัจฉริยะ จะสามารถสร้างสรรค์ความรู้สึกผสมผสานระหว่างความตื่นตระหนกและความรักได้อย่างไร
หัวใจหลักที่ทำให้ Dandadan โดดเด่นอย่างไม่มีใครเหมือนคือ จังหวะความเร็วสูงของการเล่าเรื่องและการจัดวางช่อง (Paneling) อาจารย์ทัตสึใช้เทคนิคที่เรียกได้ว่าโหดเหี้ยมต่อความรู้สึกของผู้อ่าน เขาจะนำเสนอฉากแอ็กชันหรือฉากสยองขวัญด้วยช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่อัดแน่นติดๆ กัน จนเกิดความรู้สึกอึดอัดและรวดเร็วเหมือนการเร่งเครื่องยนต์แบบไม่หยุดพัก การจัดวางเช่นนี้ทำให้ผู้อ่านแทบหายใจไม่ทัน ต้องกวาดสายตาผ่านหน้ากระดาษอย่างรวดเร็วเพื่อตามให้ทันความวุ่นวายที่เกิดขึ้น
จากนั้น ทันทีที่เรากำลังจะยอมแพ้ต่อความเร็วและบรรยากาศอันน่าตื่นตระหนก Tatsu ก็จะหักมุมด้วยการใช้ภาพช่องใหญ่เต็มหน้ากระดาษ (Splash Page) หรือสองหน้าคู่ ภาพเหล่านี้ไม่เพียงแต่ใช้เพื่อเน้นย้ำความยิ่งใหญ่ของอสุรกายหรือระเบิดพลังของตัวละครเท่านั้น แต่ยังทำหน้าที่เป็น “การพักหายใจ” ชั่วขณะ เพื่อให้ผู้อ่านได้ซึมซับความบ้าคลั่งที่เพิ่งผ่านมา การเล่นกับจังหวะ “เร่ง-ผ่อน” นี้คือสิ่งที่ทำให้แอ็กชันใน Dandadan มีมิติและไม่น่าเบื่อ
นอกจากเทคนิคการจัดช่องที่ชาญฉลาดแล้ว อีกหนึ่งเสาหลักของ “ความโกลาหล” คือการออกแบบอสุรกายและผีที่บิดเบี้ยวเกินจินตนาการ พวกเขามีความน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง ทั้งรูปลักษณ์ที่พิกลพิการและพลังทำลายล้าง แต่ Tatsu กลับเพิ่มชั้นของความตลกขบขันและความไม่สมเหตุสมผลเข้าไปในการปรากฏตัวของพวกเขาเสมอ ตัวอย่างเช่น การที่ผีบางตัวมีบทพูดที่ไร้สาระ หรือการที่ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดอาจถูกหยุดได้ด้วยปฏิกิริยาตอบสนองของวัยรุ่นที่เพิ่งตื่นนอน
และท่ามกลางการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยผีจากตำนานพื้นบ้านและเอเลี่ยนจากต่างดาว สิ่งที่ผลิดอกออกผลอย่างงดงามคือ “ความรัก” ความตื่นตระหนกที่ โอคารุนและโมโมะ ต้องเผชิญร่วมกันในทุกภารกิจกลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่สร้างความผูกพันระหว่างพวกเขา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตายและความบ้าคลั่ง ความเปราะบางของมนุษย์ก็เผยออกมา ซึ่งความอ่อนแอเหล่านี้เองที่ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขามีความหมายลึกซึ้งยิ่งขึ้น ความหวาดกลัวกลายเป็นเชื้อเพลิงที่จุดประกายความกล้าหาญและความรักในที่สุด
Dandadan จึงเป็นมากกว่ามังงะแอ็กชันไซไฟปนตลก แต่เป็นการแสดงให้เห็นว่า Yukinobu Tatsu ได้ถอดรหัสและควบคุม “ความโกลาหล” ไว้ในฝ่ามือ เขาผสมผสานความน่ากลัวที่มาจากการออกแบบอันบิดเบี้ยว เข้ากับจังหวะการเล่าเรื่องอันรวดเร็ว เพื่อมอบประสบการณ์ที่เต็มไปด้วยอะดรีนาลีนที่ลงตัวอย่างน่าประหลาดใจ และทำให้เราเฝ้ารอคอยทุกสัปดาห์ว่าพวกเขาจะรอดจากความบ้าคลั่งครั้งต่อไปได้อย่างไร
